Διάφοροι αιτιολογικοί παράγοντες έχουν συσχετισθεί και με το οπίσθιο σύνδρομο πρόσκρουσης, όπως χρόνιοι μικροτραυματισμοί, δυνάμεις έλξεως που ασκούνται από το θύλακο στο σημείο πρόσφυσής του στο οστό λόγω ακραίων κινήσεων – θέσεων της ΠΔΚ άρθρωσης, ή χρόνια αστάθεια της ΠΔΚ.
Επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί από δυνάμεις πελματιαίας κάμψης προκαλούν βλάβη στο χείλος του χόνδρου στη μη φορτιζόμενη αρθρική επιφάνεια της κνήμης, ειδικά σε περιπτώσεις επικουρικού οσταρίου (os trigonum). Ο οργανισμός στην προσπάθεια του να επουλώσει τη βλάβη παράγει χόνδρο, ουλώδη ιστό και ασβεστοποιεί το θύλακο, σχηματίζοντας έτσι το οπίσθιο οστεόφυτο (Εικόνα 13).
o Πρόσθιος πόνος στην άρθρωση.
o Οίδημα – ύδραθρο μετά δραστηριότητα.
o Περιορισμό στη ραχιαία κάμψη της άρθρωσης.
o Ευαισθησία και πόνο κλινικά στη ψηλάφιση του πρόσθιου οστεοφύτου. Άλγος στην ψηλάφιση του πρόσθιου κνημιαίου τένοντα δηλώνει πρόσθιο-έσω σύνδρομο πρόσκρουσης, ενώ του τρίτου περονιαίου τένοντα δηλώνει πρόσθιο-έξω σύνδρομο πρόσκρουσης.
Στα αρχικά στάδια, συντηρητική αντιμετώπιση με:
o Αναλγητική αγωγή
o Παγοθεραπεία
o Τροποποίηση δραστηριοτήτων
o Έγχυση κορτιζόνης βραδείας αποδέσμευσης
o Ανύψωση πτέρνας
Σε αποτυχία της συντηρητικής αγωγής, ή σε επεναλαμβανόμενα επεισόδια ή σε περιπτώσεις ευμεγέθους οστεόφυτου που περιορίζει ιδιαίτερα την ραχιαία κάμψη της άρθρωσης, ενδείκνειται η αρθροσκοπική αφαίρεση του οστεόφυτου.