Πρόκειται για ελάχιστα επεμβατικές χειρουργικές τεχνικές, αντιμετώπισης των σπονδυλικών καταγμάτων, ιδιαίτερα των οστεοπορωτικών ή παθολογικών από λυτικές οστικές μεταστάσεις ή αιμαγγειώματα.
Με διαδερμική ειδική τεχνική ο ορθοπαιδικός χειρουργός σταθεροποιεί το κάταγμα του σπονδύλου εγχύοντας ειδική μορφή τσιμέντου. Στην κυφοπλαστική, ο χειρουργός πρώτα ανατάσει το κάταγμα με ειδικό «μπαλόνι» και ακολούθως γεμίζει το σπόνδυλο με το ειδικό τσιμέντο.
Η επέμβαση μπορεί να γίνει στα πλαίσια 24ωρης νοσηλείας, ενώ ο ασθενής κινητοποιείται άμεσα από τις πρώτες μετεγχειρητικές ώρες. Ο πόνος του κατάγματος εξαφανίζεται άμεσα μετεγχειρητικά, λόγω τόσο της σταθεροποίησης του σπονδυλικού κατάγματος, όσο και της αδρανοποίησης- καταστροφής των νευρικών απολύξεων πόνου από το χρησιμοποιούμενο υλικό.
Η εμπειρία ετών, μας έχει δείξει ότι τόσο η σπονδυλοπλαστική, όσο και η κυφοπλαστική μπορούν να γίνουν χωρίς γενική αναισθησία, αλλά μόνο με τοπική νάρκωση και ενδοφλέβια μέθη.
Στο 69ο Πανελλήνιο Ορθοπαιδικό Συνέδριο που έλαβε χώρα στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 2013, όπως και στο Πανευρωπαϊκό Ορθοπαιδικό Συνέδριο (EfortΚωνσταντινούπολη, Ιούνιος 2013) παρουσιάσαμε την εμπειρία μας από τη χρήση τοπικής αναισθησίας σε συνδυασμό με μέθη (IV) έναντι της κλασσικής γενικής αναισθησίας, σε επεμβάσεις κυφοπλαστικής ή σπονδυλοπλαστικής για την αντιμετώπιση οστεοπορωτικών καταγμάτων (ΟΚ) της θωρακο-οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (Θ-ΟΜΣΣ).
Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΘΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΜΕ ΚΥΦΟΠΛΑΣΤΙΚΗ Ή ΣΠΟΝΔΥΛΟΠΛΑΣΤΙΚΗ
Δ. Νικολόπουλος και συν.
Ορθοπαιδική Κλινική, Κεντρική Κλινική Αθηνών
Υλικό & Μέθοδος: Την περίοδο 2007 – 2012, 125 ασθενείς (23 άντρες, 102 γυναίκες) μέσης ηλικίας 71.4 ετών (εύρος 65-87), αντιμετωπίσθηκαν για 171 ΟΚ της Θ-ΟΜΣΣ με κυφοπλαστική ή σπονδυλοπλαστική (88/83). Σε όλους τους ασθενείς χρησιμοποιήθηκε τοπικό αναισθητικό (ξυλοκαΐνη 2%) σε αραίωση και μέθη ενδοφλέβια (πχ. μιδαζολάμη). Ο αναισθησιολογικός κίνδυνος εκτιμήθηκε σε κάθε περίπτωση βάση των ASA κριτηρίων. Οι ασθενείς αξιολογήθηκαν, βάση της VisualAnalogueScale (VAS) και του Modified Oswestry Low Back Pain Score προεγχειρητικά, και άμεσα μετεγχειρητικά.
Αποτελέσματα: 90 ασθενείς (72%) είχαν αυξημένο διεγχειρητικό κίνδυνο για γενική αναισθησία (ASAscore ≥3). Η μέση ποσότητα μιδαζολάμης που χρησιμοποιήθηκε ήταν 12.5 ± 4.1 mg. Καμία επιπλοκή σχετιζόμενη με τη μέθη και την τοπική αναισθησία δεν υπήρξε. Ο περιεγχειρητικός πόνος ελέγθηκε άριστα ή πολύ καλά στο 91% των ασθενών (VAS=0-2) και μέτρια στο 9% (VAS=3-5). Όλοι οι ασθενείς δήλωσαν ΜΤΧ ότι θα υποβάλλονταν πάλι στην επέμβαση αυτή αν χρειαζόταν. Στο μέσο χρόνο παρακολούθησης των ασθενών, τα 2 έτη (εύρος 1-3), οι ασθενείς εμφάνισαν άμεσα ΜΤΧ πτώση του VAS και του Modified Oswestry Score σε στατιστικά σημαντικό βαθμό (p<0.001). Ο μέσος χρόνος νοσηλείας ήταν 1.2 ημέρες (εύρος 1-3).
Συμπεράσματα: Η χρήση τοπικής αναισθησίας σε συνδυασμό με μέθη (IV) για την αντιμετώπιση των ασθενών με οστεοπορωτικά κατάγματα της Θ-ΟΜΣΣ με κυφοπλαστική ή σπονδυλοπλαστική είναι ασφαλής και αποτελεσματική, ειδικά στις περιπτώσεις ασθενών υψηλού κινδύνου όπου η γενική αναισθησία ενέχει κινδύνους.
